Chapter twenty three ( Fragment)

Wziełam głęboki wdech i powolny wydech, wpatrywałam się na stół gdzie niezgrabnie siedział Greg, wyglądał nieswojo i niespokojnie.

Przez chwile siedzieliśmy w czerwonym winylu, wschłuchani w kelnerki z noszącymi zamówienia na tacach i przyjmującymi zamówienia od innych klientów, z kuchni dochodziły głośne głosy gotującego się grill'a i frytkownicy. W tle grała cicha muzyka a za oknami było widać ponury deszczowy wieczór. Na zewnątrz było wadliwie a wokół mętne kałurze, nie było widać brawie żadnych przechodniów – jedyni których dało się zauważyć byli ubrani w płaszcze przeciw deszczowe. Determinicyjnie śpieszyli się jakby mieli lepsze miejsce do schowania się przed tą ponurą pogodą.

Westchnełam. “Okay, um...” Zaczełam przerywać cisze która między nami była odkąd przyszliśmy tu i zamówiliśmy dwie małe kawy oraz frytki.“Przyszliśmy tu porozmawiać, więc...zaczynajmy.”

Oczy Greg'a rozglądały się nerwowo po restauracji, aż wkońcu spotkał moje.

Wewnętrznie, znów westchnełam.

Praktyczne cały dzień spędziłam na rozmyślaniu o tym co wydarzyło się poprzedniej nocy, oraz o wszystkich wydarzeniach które zeszły w tańcu.

Przeżywanie dziwnych uczuć do Justin'a kiedy tańczyłam z Greg'iem, uciekanie z Justin'em i zostanie przyłapanym przez Ryan'a, wyjaśnianie Ryan'owi wszystkiego i obiecywanie mu że dotrzymam sekret w tajemnicy, pójście do domu Justin'a z Natashą i Greg'iem na after-party, wyjście z Justin'em praktycznie zostać przyłapanym na tym przez Aubrey, walka z Greg'iem i powiedzenie mu że potrzebuję przestrzeni ...

Kiedy teraz o tym myśle, to poprostu szlone że tyle wydarzyło się jednej nocy.

Nie zerwałam z Greg'iem, przynajmiej nie oficjalnie. Powtarzałam mu wielokrotnie przed domem Justin'a, potrzebuję tylko przestrzeni - i szczerze mówiąc nie bardzo wiem, co to znaczy i jak to wpływa na nas w dłuższej perspektywie.

Zgodziłam się z nim o tym porozmawiać później, jednak, i tak o to skończyliśmy właśnie tu, w środku tej zaniedbanej małej jadłodajni w centrum miasta.

“Racja” powiedział Greg, bębniąc palcami na matach stołowych “Porozmawiajmy.”

Wziełam jeden z pierścionków na moim środkowym palcu i obracałam go w tą i z powrotem z roztargnieniem, czekając aż chumura niezręcznej ciszy która między nami znów zapadła się wypełni.
“Ja tylko...” Greg stuknął palcami w stół , wydechnął i ręką przejechał po swoich włosach. Patrzył na mnie smutno, z nieco desperackim wyrazem twarzy. “Przepraszam za to...wiesz, za to jak się zachowałem ostatniej nocy. "To było...bardzo głupie.”

“Tu nie chodzi tylko o ostatnią noc Greg.” Odpowiedziałam. “To jak zachowałeś się zeszłej nocy... zachowujesz się tak przez cały czas.”

“Wiem.” Zgodził się, kiwnął głową wpatrując się w dół. “Wiem.”

Nic nie powiedziałam. Nieznacznie się pochyliłam, wyprostowałam się i przeżuciłam włosy przez jedno ramię.

Patrzyłam na niego przez stół, czekając aż znów zacznie mówić, ale on tylko siedział, wpatrywał się w plamkę na rogu jego podkładki.

“Więc...” Spróbowałam, szturchnełam go delikatnie żeby zaczął mówić.

On był tym, który chciał, aby "porozmawiać o tym" tak źle.

W tym momencie, nasza kelnerka – niska, przysadzista pani po piędziesiątce podeszła do naszego stolika – postawiła dwie filiżanki kawy naprzeciwko siebie.

“Proszę bardzo.” Zaćwierkała. Wtedy wzieła mały talerzyk złotych frytek z zagięcia jej ramienia, gdzie były od początku – postawiła je na śroku stolika. “Proszę bardzo dzieci!” Wykrzykneła. Rzuciła nam pomięty uśmiech, zmarszyczyła swój nos i formując usta – z czerwonym wiśniowym tanim błyszczykiem. - w promienny uśmiech. “Smacznego!”

Przez moment patrzyłam jak odchodzi, poczułam lekkie ukłucie irytacji przez to że nazwała nas 'dziećmi'. Moje oczy powędrowały do kawy którą dla mnie przyniosła. Szklanka była zrobiona z chińskiej białej porcelany, różowa szminka była widoczna w obręczy szkalnki.. Mimowolnie, zrobiłam grymas, pochnełam filiżanke zdala od siebie z niechęcią, nagle zapominając jaką ochotę miałam na kawę przed przyjazdem.

Spojrzałam w stronę Greg'a który opróżniał pudełko z kostkami cukru i mały karton śmietanki później dodawając do do swojej kawy. Wziął łyżkę i powolnie mieszł ciemno brązową zawartość kubka, wyciągnął rękę i chwycił frytkę, włożył do buzi i ugruzł z satysfakcją.

Poczułam pustkę co do moich wypowiedzi. “Erm...przypomnij mi dlaczego ze wszystkich miejsc chciałeś iść tutaj żeby porozmawiać?” Spytałam patrząc jak Greg bierze do ręki kawę i upija z niej jeden łyk.

Położył ją spowrotem, oblizał usta i spojrzał na mnie przez stół. Wzruszył ramionami. “Nie wiem.” Odpowiedział. “Myślałem że chcieliśmy napić się kawy?”

Moje oczy powędrowały do innej śpieszącej się kelnerki, balansowała z trzema tacami wypełnionymi humburgerami, wązkimi szklankami wody gazowanej, i porcją frytek. “Tak, ale...Nie myślałam o tym żeby przyjść tu na obiad.” Odpowiedziałam niezręcznie. “Ja, um...więc...Myślałam żeby zamówić kawę i iść w jakieś bardziej prywatne miejsce do rozmowy. Nie sądzisz że jest tu trochę...um...otwarto?” Spojrzałam na niego i złączyłam pytająco brwi.

Czerwonawy odcień powoli sączył się do jego twarzy i nagle spojrzał zakłopotany i przestraszony. “Oh, um...Nie pomyślałem o tym.” Odpowiedział niezdarnie drapiąc się w głowe.

Skinełam głową, przegryzłam wargę i pozwoliłam moim oczom rozejrzeć się po pomieszczeniu.

___________

 Fragment rozdziału przetłumaczony przez
‏@Rihhassexyass , której bardzo dziękuję :* Co powiecie na podzielenie rozdziałów, żeby z jednego rozdziału było kilka ?